Meteen naar de inhoud
Home » Gedichten » Degenen

Degenen

doe het bergpad maar
misschien hangt daar
meerkeuze aan bomen
als verboden appels of

zo maar links genomen
nu zit ik met peren
in mijn maag en
mag ze niet vergelijken

hongerstillend hoor
het mag gezegd
echter naar eigen zwijgen
wilde ik niet echt links maar

het is wat de genen zeiden
degenen in het brein
de enigen met kracht
praten enigszins krom
en ik onmacht recht

door zee luister ik niet
nee, niet zonder meer
ik sneed m’n oren af
als kunst, zinnig niet

de geluidsgolven bleven
stromen zonder reden
zonde meid, zonde

man,
wie houd ik wat voor
wat houd ik wie voor
mam,
voor wat,
dan

laat me toch verdwalen
terecht linksafdwalen
slinks rechtsafdalen

verhaallijnen uitzetten
zonder te hoeven zeggen:
dit stond al geschreven