steeds vaker
veeg ik tranen
van m’n hart
zwartgeblakerd
evenals m’n longen
strepen van as
op m’n mouwen
vertellen wat altijd
al duidelijk was
water verdrietigt
en vuur vernietigt
bovendien zijn pieken
voor mij
altijd stiekem
voor het toppunt
voorbij
en golven kunnen
kalmerend zijn
maar elk uur
verstrijken
dagen tot levens
dus flikker ik
m’n hart op straat
met de kans
dat soms
de zon
erop staat
of jij
– ook goed