een wijs man dicht
dat taal de tijd niet kent;
geen begin en geen eind
een meisje denkt
hoe dichter bij eeuwigheid
men wil zijn, hoe dwazer
de man zegt gedag
de tijd zegt tik
de taal zegt dat
ergens te midden
van alles of niks
schrijf ik toch maar wat
ik ben supergoed
in voornemens
voor altijd
was gelogen
maar wel fijn
om te geloven
je hebt geen tijd te doden
als je leeft
je vindt me gereserveerd
maar ik lig hier toch
voor het opscheppen
bloot en open, zachte
ogen, scherpe tong
m’n gepocheerde hart
en hersenen gesorteerd
een leesvoerbuffet
als vers geserveerd
voor de enkele liefhebber
laten we vandaag een
weet je nog toen
maken
dus nu dobberen we maar
tussen dromen (te oud hiervoor)
en verstand (te jong)
wachtend op het land waarvan
we weten dat het niet bestaat
ochtend dauwt
op ‘t raam
ik snauw terug
verstop me vlug
onder jouw lakens
*
ik kom er pas uit
als ik naar je ruik
als je me nu weet te smelten
ben je wel heet hè
laat me
samen
met rust