Gedichten

hoe meer ik je vind
hoe meer ik verdwaal

terwijl hij geniet
van de achtervolging
zijn jacht
lacht zij
om het bepalen
van de route

op ’n te donkere ochtend
’s maandags eind augustus
sloeg ze quasinonchalant
de wekker naar de tyfus

je bent de seconde
tussen bliksem
en donder

tonight
take my breath away
my love;
my carbon dioxide

ze is puur goud
in een wereld
verzot op zilver

het werd vloed in m’n herinneringen
en met een verwoestende tsunami
kwam de kust van het heden
onder water te staan

na de vlammen des levens
resteert de as als poëzie

als de sterren de weg aanduiden
en de maan luistert naar gebeden
tot de zon opkomt in het zuiden
vertel me, ben je dan tevreden

je kan niet verliefd worden
op een gesloten boek
en verwachten haar
in een avond uit te lezen