Gedichten

ik heb je naam
niet verstaan
m’n ogen waren
te druk

je zegt dat ik eerst
van mezelf moet houden
maar ik hou van jou
en dat is hetzelfde

ik zielshartje jou

m’n hart speelt
iets nieuws
bij jou

repeat
alsjeblieft

je wildt me

het lijkt me fijn
als dingen een keer
op hun plek vallen

jij op mij, bijvoorbeeld

Krabben aan jouw muur is zinloos
Als je ‘t liefst in bloempjes opgaat

Eventueel mag ik je aanschouwen
Als aangeschoten wild
Een koppig achtste
Jouw pronkende stukje boven
Het enige wat me nog warm houdt
In armoede

Zoethout splintert in mijn tandvlees
Roodgelakte nagels aan zijdedraad
Ik ben moe
Van een duizendlaagse ui
Moet zelfs mijn slagersmes huilen

Ik staar een kusje naar de muur
En bloed me voor het laatst
In slaap

ik poëzie wat jij niet ziet
en het is

je droomt over thuiskomen
hoe het zal zijn
wonen in armen

je weet van tevoren niet precies
hoe warm het is
of je een bekend gezicht ziet
iets in de ogen herkent;
misschien een tint

hoe vertrouwd het bonzende ritme
in de borst klinkt
of je wordt omringd door
simpel koffiearoma
sandelhout of pioenrozen

hoe nat
of regen

een vloer van zwevend wolkendek
of strak gegoten

of er muziek speelt
en wat

hoe lang de nacht

of boos en blozend
hier samengaan
hoe broos het gelach

of er nylon in je wang prikt
of wol

handen
hoe vol ze zitten

gezang

hoe roze

stilte

–

wanneer je thuiskomt
echt thuiskomt
blijkt het een andere wereld

ondanks alle honderden keren
dat je je droom had ingericht

je had niet het kunnen hopen
niet eens kunnen verzinnen
toch weet je het

dit is thuis

je had het nooit anders gewild

alles is zoals het
zou moeten zijn

behalve wij