Gedichten

het leven is een feestje
maar je moet wel zelf
de teringbende opruimen

weet dat je leven pas een doel heeft
als je het er zelf een geeft

logisch dat je niet koos
tussen de schoonheid
van dag en nacht
zonder de een
is de ander
machteloos

laat je vlinders vrij
ze overleven niet
in een storm
als die van mij

ik zette je schaak
en onze relatie
op het spel

ik ben zo dronken van liefde
dat ik werd beboet
voor roekeloosheid
en rijden onder invloed

‘t is je imperfectie die me smelt
we kunnen chaos en zonde zijn
in onze eigen perfecte wereld

ze noemt me raar
maar mijn normaal
is gewoon beter
dan die van haar

er zit iets in ons allemaal
dat alleen ademhaalt
bij die ene speciaal

de bladeren vallen
zoals geluk vervaagt
zorg dat je in plezier
geworteld staat