Gedichten

een plotselinge baksteen
die door m’n ruit klettert
als ik aan het dromen ben
en jij erdoorheen tettert

met een hoofd van scherven glas
lijmend zoeken waar ik was

ik wil je alles geven wat in
de sterren staat geschreven en
wordt gefluisterd door de zee

maar dat is ook weer zo cliché
geef je me de tijd nog even
voor een allesomvattend idee

jij zou altijd zijn
mijn tot op heden
toekomende tijd
onvoltooid verleden

neem je me mee
uit deze realiteit
smeekte hij zat

dan maken wij twee
puur op kwaliteit
versie twee punt nog wat

ik ben niet verslaafd
aan koffie en roken
ik moet gewoon even
m’n hart opstoken

iemand moet ‘t doen

soms kijk ik naar een mierennest
zie ze sjouwen ze doen nooit niks
deden zij ook zo hard hun best
als ze wifi hadden en netflix

zie ze chillen en maar streamen
in hun holletje onder de grond
‘maar pa ik wil morgen niet sjouwen’
‘lieverd, zorg dat je de tunnel afrondt’

sinds jij weer in m’n leven bent
voel ik me elke dag verwend
hoef ik niet meer uit te gaan
‘s avonds niet moe maar voldaan

zorgeloos draag ik weer nagellak
we leven samen onder een dak
als ik je zie maak ik een dans

vaatwasser
je geeft m’n leven glans

je ogen half dichtgeplakt
weerbericht al erbij gepakt

shine zelf
fuck regen

je hebt net een dag gekregen

als de zon nog anderen verwarmt
een slaapwandelende ochtendploeg
alleen te raden waarover zij dromen
voor woord of emotie nog te vroeg

ogen zien elkaar voor ‘t eerst en laatst
jeukende kelen worden zacht gekrabd
iedere dromer liever alleen misschien
acceptatie tot de trein wordt uitgestapt