Gedichten

je licht me
voorzichtig op
stapje voor stapje
een zachte morgenzon
die niet blijvend schijnt

stel je nu
eens voor

ik kan niet
tegen je verlies

ik zit vast, voor straf
in m’n gedachtegang

weet je nog, de ochtend
waarop liefde en haat
tegenover elkaar stonden

het was helder

ik wil je wel lief
hebben, maar
na verlieven komt
vervreemden, dus
waarom wachten
we niet even

je breekt zo lekker
m’n hoofd stuk

achteraf is gemakkelijk
polijsten, zie je

de puntjes op de i
staan er te strak bij

kunst valt en ligt
in onbewaakte momenten

in morsen, spetters,
jouw mooiste moedervlekje

het lijkt verdwaald
maar hoort daar

had ik maar een passie
zoals een kunstenaar,
een dichter

ik adem dit;
m’n keel brandt niet

lippen zijn rood
billen zijn blauw
ik ben zoet
en van jou