Gedichten

in m’n wolken
van gedachten
kleurt het somber;
neerslagachtig

ik wil feiten
hij wil dromen
geef ons nachten
waarin ze uitkomen

we zuipen geruisloos
verdringen de zinnen
tot we verdrinken
in beschonken ogen
en wellustige kussen
met dubbele tongen
zingen liefdesdialogen

daar bij de duivel
waar ogen ontvlammen
en harten verbranden
daar waar ik prevel

mijn hemel

wie is dom
als ik top
from the bottom

zinnen zullen vormen
met koffie in de kleur
van je ogen en chaos
galmend in mijn borst

je bent als poëzie
in duistere vorm
met lichte ironie

zou ik je stortbuien mogen
en je lach van zonnestralen
dan kunnen we samen dwalen
over regenbogen

het zal nooit rijmen
jij en ik