Gedichten

je pakt m’n hand
vrij onbevangen
doch bekwaam
toch lijkt het je
te zijn ontgaan
dat niet ieder
je laat gaan

seizoen van vergankelijkheid

wanneer onbezorgdheid
wordt gehuld
in een sluier van tijd

wanneer waarheid
wint van onschuld

bemin m’n lichaam
fuck m’n geest
alsof het altijd
van jou is geweest

verwacht niets
en lach iets meer

je bent mijn hypnagogia
te echt voor fantasie
te utopisch voor logica

maar ik ben wakker nu

ik wil je houden
van hebben
en zijn

kom bij me
met je angst
met je verhalen
het komt goed
wij
hier
samen

ik zet mijn pijn
om in kunst
voor jouw
genot

de wind zucht
de singel zingt
de stad bemint

jouw naam

zoals mijn hart bij jou klopt
klopt het nergens