Gedichten

home is where the heart is
maakt van mij een dakloze

bind me
verblind me
bijt me
verslind me

leid me
bevrijd me

doe een wens
als ik voor je val
en ik verblind je
met sprankjes hoop

want de waarheid
tast in ons duister

we zullen schitteren
gelijk de sterren
reeds gedoofd
of gevallen

maar zichtbaar
niet minder waar

ssst, stil nu
verzocht hij kalm
en m’n nagels
schreeuwden
in z’n handpalm

je kunt m’n tranen
niet drogen zei hij
dus verdunde ik ze
met die van mij

zoals de leugen langs
mijn lippen sijpelt
bloedt mijn pen
de waarheid;
vloeiend

als ik de tijd zou stoppen
m’n lippen in je nek bewaar
als jij de tijd zou stoppen
je vingers verwikkeld in m’n haar
alleen als we de tijd stoppen
zijn we niet meer ieder maar elkaar

’t nachtelijk gedicht
is slechts woord
in ’t morgenlicht

je probeert zoals altijd
je littekens te verbergen
alsof ik ze niet heb gezien
alsof ze niet de reden zijn
van je volmaakte zeldzaamheid

je hoeft m’n zelfstandigheid
niet te accepteren

dat doe ik zelf wel