Gedichten

als je jouw waarheid
van me af zou pellen
blijf ik dan over
of ben je me kwijt

houd je toverstaf
in je trukendoos
m’n leven heeft
genoeg illusies

je bent een tornado, zeggen ze mij
die me vroeg of laat zal meesleuren
van een afstand kun je meewiegen
veilig en zonder kleerscheuren
maar ik speel graag dichtbij
terwijl ik niet kan vliegen

schat
ik ben niet geschapen
als schaduw

praat met me
als het duistert

tot verlangen dooit
ontluistert en kwijnt

wanneer dag weer
te fel licht schijnt

over iets wat nooit

ze legde woorden zorgvuldig neer
als letters op een scrabblebord
maar gaf ze een betekenis
waar drie keer woordwaarde
bang van wordt

jouw gretige mond
overladen met verhalen
dronken misschien
een beetje verloren

haar meevoelende oren
te verleidelijk voor geheimen
smekend te worden gehoord

speel met me
niet te subtiel
zet je tanden
in m’n ziel

daar is de chaos
wind zwelt aan
dus laat ik je los
kijk somber na
je bent gevlogen
maar bleef bijna